De naam laat niets te raden over, ja inderdaad deze muziek heeft alles van doen met de originele Jazz Messengers, een van de populairste en invloedrijkste jazzgroepen in de periode van de hardbop. Er ontstaat natuurlijk altijd een discussie, zeker bij de hardliners of het nodig is om de muziek van deze populaire en toonaangevende jazzgroep nog eens te vertolken in een nieuwe bezetting. Het antwoord mijnerzijds kan kort zijn, de composities van grootheden als Thelonius Monk, John Coltrane, Ornette Coleman en Miles Davis worden nog steeds opgenomen, dus waarom de tijdloze klassiekers van de Jazz Messengers niet? Dit eerbetoon aan de muziek en het oeuvre van de Messengers is in goede handen van deze Italiaanse Messengers.

De groep bestaat uit Valery Ponomarev op trompet, Fulvio Albano op tenorsax, Stefano Calcagno op trombone, Simone Daclon op piano, Yves Rossignol op contrbas en Alessandro Minetto op drums. Voor Valery Ponomarev uit Rusland was het als kind al een droom om Art Blakey te ontmoeten en met hem te spelen. Dankzij zijn doorzettingsvermogen en talent werd zijn droom waarheid in de jaren ’70, Blakey nam hem aan toen Bill Hardman de band verliet, hij bleef een aantal jaren bij de Jazz Messengers, van 1974 tot 1980, in 1981 formeerde hij zijn eigen quintet Universal Language. Tijdens zijn laatste tour in Italië in 2011 wilde hij zich presenteren als een “messenger of jazz”, om met zijn niet te imiteren geluid extra vuur in te blazen in de groep van zijn vriend Fulvio Albano met wie hij dezelfde visie over jazz deelt.

Het repertoire op “Ping Pong”, dat live werd opgenomen in Jazz Club Torino in 2011, bestaat uit vier composities van Wayne Shorter : “One by One”, “Backstage Sally”, “Ping Pong” en “This is for Albert”. “When love is new”is van Cedar Walton en dan zijn er natuurlijk de twee grootste hits van de Jazz Messengers “Moanin’”en “Blues March”, de eerste van Bobby Timmons en de laatste van Benny Golson.

Het is alweer een tijd geleden dat ik nog eens iets draaide van de Jazz Messengers, des te groter is het genoegen om weer eens te genieten van hun ijzeren repertoire uitgevoerd door Fulvio Albano en zijn sextet. Over Fulvio’s laatste album “That Old Feeling” schreef ik onlangs nog een lovende recensie in Rootstime, een prima saxofonist en dat bewijst hij ook in deze opname van 10 jaar geleden. Een glansrol is er ook weggelegd voor Ponomarev, inderdaad een grote jongen op de trompet. Maar ook de rest van het gezelschap voelt zich als een vis in het water met dit hard bop repertoire.

De muziek mag dan onderdeel zijn geweest van het oeuvre van de originele Messengers, deze Italianen en die ene Rus zijn geen copycats, ze hebben hun eigen benadering en interpretatie, gelukkig maar. Een van de, in mijn oren, hoogtepunten op dit album is de ballad “When love is new” van Cedar Walton, ik herkende het niet direct maar het staat op Indestructable uit 1966 van Blakey en die staat in de kast. “Ping Pong” stond op het album Ugetsu uit 1963, het is een prima showcase voor de solisten Ponomarev, Albano, Calagno en Daclon om zich flink uit te leven ! Lekkere muziek, uitgevoerd door een prima muziek gezelschap, af en toe mis ik wel de flinke klappen van Art Blakey, maar die valt ook niet te evenaren.

Jan van Leersum.